CANIUS vel CANIS

CANIUS, vel CANIS

Poeta, tempotibus Matrialis, eique familiaris, naturâ ita hilaris, ut semper rideret. Martial. l. 1. Epigr. 62. v. 9.

Gaudent iocosae Caniô suô Gades.

Et l. 3. Epigr. 20. v. ult.

Vis scire quid agat Canius tuus? Ridet.

Vide etiam l. 3. Epigr. 64. v. ult. et l. 7. Epigr. 68. v. ult. ubide duabus Canii uxoribus, Theophila et Sappho, agit:

Castior haec, et non doctior illa fuit.